Η φιλοσοφία της Ομοιοπαθητικής

Η Ομοιοπαθητική έχει το δικό της διαγνωστικό και θεραπευτικό σύστημα, που θεωρεί τον οργανισμό σαν ενιαίο ψυχοσωματικό σύνολο. Την θεώρηση αυτή την βλέπουμε ως βασικό στοιχείο σε όλες τις θεραπευτικές μεθόδους των μεγάλων αρχαίων πολιτισμών σ' ολόκληρο τον πλανήτη και αποτελούσε ακρογωνιαίο φιλοσοφικό λίθο, του αποστάγματος σοφίας και έρευνας χιλιάδων ετών.
Η σύγχρονη επιστημονική αντίληψη περί οργανισμού, τείνει, από την πολλή ανάλυση, να μετατρέψει την ολότητα μιας ύπαρξης σε επί μέρους ανταλλακτικά και χημικές ενώσεις. Η ψυχρή επιστημονική αντιμετώπιση της ζωής έχει κάποια ορατά και συνήθως άμεσα αποτελέσματα, που φυσικά άμεσα μετατρέπονται σε οικονομικό κέρδος. Μακροπρόθεσμα όμως πολλές θεωρίες ανατρέπονται, κατευθύνσεις αλλάζουν κατά εκατόν ογδόντα μοίρες και μένει ένας κουρνιαχτός, που εύκολα σκουπίζεται κάτω από το χαλί, για να ετοιμαστεί το έδαφος για το επόμενο εγχείρημα... Η αλματώδης τεχνολογική εξέλιξη του τελευταίου αιώνα γιγάντωσε την ανθρώπινη αλαζονεία που οδηγεί τη ζωή σε παγίδες από τις οποίες δεν πρόκειται να ξεφύγει.
Δεν είναι τυχαίο που ολόκληρο το ιατρικό σύστημα είναι παιχνίδι στα χέρια των φαρμακοβιομηχανιών. Η φιλοσοφία του κέρδους δεν έχει καμιά σχέση με τη φιλοσοφία της ζωής. Χωρίς βαθιά φιλοσοφική θεώρηση της ζωής και των ενεργειών μας, δεν υπάρχει τίποτε. Όλα πάνε στο βρόντο.
Η Ομοιοπαθητική στηρίζεται στην φιλοσοφία της ζωής κι είμαστε τυχεροί που εδώ στην Ελλάδα καλλιεργείται και ανθεί πνεύμα του Ιπποκράτη. Με πολλές ελπίδες και μεγάλο θαυμασμό, διαπίστωσα πως υπάρχει ένας εκπληκτικός δάσκαλος της Ομοιοπαθητικής, ο γιατρός Βαγγέλης Ζαφειρίου, που στο κέντρο Ομοιοπαθητικής στα Ιλίσια, διδάσκει αφιλοκερδώς.

Μεογειακά Βότανα

Δενδρολίβανο
Είδος κοινό της Ελληνικής χλωρίδας, γνωστό επίσης ως λασμαρί, δυσομαρίνι και λιβανόδεντρο. Συναντάται στην αρχαία ιατρική υπό μορφή παρασκευάσματος εναντίον του τετάνου, οι δε σπόροι του για τη θεραπεία της παράλυσης.
Σαν φαρμακευτικό φυτό έχει ιδιότητες τονωτικές και αντιστηπτικές. Αποτελεί ιδανική πρόταση για την καταπολέμηση της αναιμίας, της αϋπνίας και των ζαλάδων. Είναι επίσης εξαιρετικά χρήσιμο για την αύξηση της προσοχής, γιατί βελτιώνει την αιμάτωση του εγκεφάλου. Στις μέρες μας μελετάται επίσης η συμβολή του στην καταπολέμηση της νόσου του Ατσχάιμερ αλλά και του διαβήτη.
Ως καλλυντικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μορφή ατμού για βαθύ καθαρισμό του προσώπου και ενίσχυση του δέρματος. Η κομπρέσα από δεντρολίβανο βοηθά τα προσημένα μάτια, ενώ συνιστάται και για τα λιπαρά μαλλιά, καθώς χαρίζει λάμψη, βελτιώνει το σκούρο χρώμα τους και δρα κατά της πιτυρίδας. Για το σώμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αναζοωγονητικό έγχυμα στο μπάνιο, καθώς και για δροσιστικά και αποσμητικά ποδόλουτρα. Εξωτερικά, ως λοσιόν βοηθά ακόμη στην ανάπτυξη των μαλλιών και σταματά την τριχόπτωση ενώ από τα φύλλλα και τα άνθη του παράγεται αιθέριο έλαιο χρήσιμο στη φαρμακευτική των αρωματοποιία και την σαπωνοποιία.

Φασκομηλιά
Στην Ελλάδα συναντάται σε πάνω από είκοσι τρία είδη. Ονομάζεται επίσης ελελίφασκος και αλισφακιά. Το φασκόμηλο ήταν γνωστό και στηνα ρχαιότητα και το αναφέρουν αρχαίοι συγγραφείς, οι οποίοι το εκθείαζαν ιδιαιτέρως. Σαν αφέψημα θεωρείται ανώτερο και από το ευρωπαϊκό τσάι.
Από τα φύλλα της φασκομηλιάς εξάγονται πολλά αιθέρια έλαια και ρητίνες μετά από γήρανση δίνουν αφέψημα, το φασκόμηλο που είναι τονωτικό καταπραϋντικό για το στομάχι, μαλακτικό του λαιμού και διουρητικό. Βοηθά ακόμη στην καταπολέμηση της ακμής, του κρυολογήματος, των καψιμάτων και των τραυμάτων, του πονοκέφαλου και της ημικρανίας. Χρησιμοποιούμενο εξωτερικά βοηθά για τη θεραπεία των κεντρισμάτων των εντόμων.
Ομως, το φασκόμηλο, όπως και τα περισσότερα βότανα, δεν έχει μόνο αβλαβείς ιδιότητες. Ετσι λοιπόν, πρέπει να αποφεύγεται από επιληπτικά άτομα, δεδομένου ότι περιέχει θυϊόνη, η οποία μπορεί να πυροδοτήσει κρίσεις επιληψίας, όπως επίσης και από γυναίκες που βρίσκονται σε περίοδο εγκυμοσύνης. Οι μικρές, όμως ποσότηες που χρησιμοποιούνται στη μαγειρική είναι εντελώς ακίνδυνες.

Χαμομήλι
Το χαμομήλι είναι αρωματικό φυτό, κοινότατο στην Ελλάδα, Απαντάται σχεδόν παντού, σε καλλιεργημένους και χερσαίους τόπους. Το ταπεινό σε εμφάνιση αλλά γίγαντας σε ιδιότητες χαμομήλι είναι ένα από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά μας. Οι Αρχαίο Ελληνες το ονόμασαν “μήλο χαμαί” επειδή έκριναν ότι μύριζε σαν μήλο.
Τα άνθη του χρησιμοποιούνται στην φαρμακευτική και την αρωματοποιία, καθώ ςκαι ως αφέψημα που έχει πολύτιμες καταπραϋντικές ιδιότητες και αβλαβείς λιποδιαλυτικές ουσίες κατά της παχυσαρκίας και θεραπευτικές των φλογώσεων του δέρματος.
Συνιστάται γαι την ομορφιά του προσώπου , για τα μαλλιά, τα μάτια και γενικά για όλο το σώμα. Χρησιμοποιείται ακόμα στην ομοιοπαθητική, ενώ τα δισκία χαμόμηλου ή το αραιωμένο βάμμα μπορούν να βοηθήσουν τα μωρά που βγάζουν δόντια ή έχουν κολικούς. Το γνήσιο έλαιο χαμομηλιού είναι πολύ ακριβό και έχει βαθύ μπλε χρώμα. Το χαμομήλι έχει επίσης ονομαστεί “γιατρός των φυτών”, γιατί τα ασθενικά φυτά του κήπου δυναμώνουν όταν φυτεύεται γύρω τους χαμομήλι.

Τίλιο ή Φιλύρα
Καλλωπιστικό φυτό με μυρωδάτα φύλλα και άνθη με διουρητικές, αντισπασμωδικές, μαλακτικές, καταπραϋντικές, και εφιδρωτικές ιδιότητες. Το ξύλο της φλαμουριάς, χρησιμοποιείται κατά των ρευματισμών και των αρθριτικών. Ακόμα, το τίλιο προτείνεται κατά της αρτηριοσκλήρωσης, καθώς έχει την ιδιότητα να χαλαρώνει τα αιμοφόρα αγγεία και να επουλώνει τα αγγειακά τοιχώματα, κατά τις ισχιαλγίας, του τετάνου και των φακίδων.

Μολόχα
Η μολόχα ή αμπελόχα ήταν γνωστή στους Αρχαίους από τους οποίους χρησιμοποιείται τόσο ως φαρμακευτικό όσο και ως λαχανικό.
Ο Πλίνιος (77 π.Χ.) λέει για τη μολόχα ότι “όποιος καταπίνει κάθε μέρα μισό κύπελλο από τον χυμό της, θα έχει ανοσία σε όλες τις νόσους”...
Η χρήση της μολόχας στην παρασκευή φαρμακευτικών σκευασμάτων είναι γνωστή, χάρη στης καταπραϋντικές και μαλακτικές ιδιότητες του φυτού. Είναι διουρητική, ανακουφίζει και θεραπεύει το βήχα, το έλκος του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου.

Μέντα (Menta Piperita)
Η μέντα καλλιεργείται τόσο για τις αρτυματικές όσο και για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες. Ενδείκνυεται για στομαχικές παθήσεις, χωνευτικές δυσλειτουργίες και ελαττώνει το αίσθημα της ναυτίας. Υποβοηθά την εφίδρωση σε περιπτώσεις πυρετού και γρίπης. Η χορήγηση μέντας σε αρκετά ηψηλές δόσεις λειτουργεί ως αναλγητικό και ηρεμιστικό. Είναι επίσης δροσιστική και έτσι αποτελεί ιδανική λύση για τα δερματικά προβλήματα, τον πυρετό, τον πονοκέφαλο και την ημικρανία έχει αντιβακτηριακές ικανότητες και βοηθά στην καταπολέμηση των λοιμώξεων, ιδίως της λαρυγγίτιδας. Η καλλιέργεια της έχει όμως ως κύριο σκοπό την παραλαβή του αιθέριου ελαίου (μινθέλαιο), που περιέχεται στις ανθισμένες κορυφές και τα φύλλα του φυτού. Το μινθέλαιο βρίσκει εφαρμογή στη ζαχαροπλαστική, την ποτοποιία, την αρωματοποιία και τη φαρμακευτική.

Δυόσμος (Menta viridis)
Ο δυόσμος απαντάται αυτοφυής σε υγρούς, ορεινούς τόπους αλλά πολλές φορές καλλιεργείται σε κήπους ή γλάστρες για να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική σαν καρύκευμα.
Ολα τα μέρη του φυτού θεωρούνται φαρμακευτικά και ιδιαίτερα τα φύλλα, που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των δερματικών παθήσεων. Θεωρείται φυτό αντισπασμωδικό, χωνευτικό και καταπραϋντικό. Συνιστάται ακόμη σε περιππτώσεις ρευματισμών και τετάνου.

Δίκταμο
Φρύγανο ενδημικό της Κρήτης με φαρμακευτικές ιδιότητες γνωστές ήδη από την αρχαιότητα. Χρησιμοποιείται ως φάρμακο με τη μορφή συνήθως του αφεψήματος. Χρησιμοποιείται σαν αντισπασμωδικό, τονωτικό, αντιδιαβητικό και επουλωτικό των πληγών (περιγράφεται έτσι ήδη από την εποχή του Θεόφραστου). Το αιθέριο έλαιο του δικτάμου, το δικταμέλαιο, χρησιμοποιείται για τον αρωματισμό διαφόρων ηδυπότων, ιδίως του βερμούτ, καθώς και στην αρωματοποιϊα και τη φαρμακευτική.

Τσάι του βουνού
Το γνωστό τσάι του βουνού απαντάται σε όλα τα ελληνικά βουνά αλλά και σε χέρσους τόπους. Είναι πολύ διαδομένο και δημοφιλές ρόφημα στην Ελλάδα και απαντά σε αρκετά τοπικά είδη, όπως το τσάι του Παρνασσού ή τσάι του Βελουχιού, της Πελοπονήσου, του Αγίου Ορους και του Αιγαίου.
Ηδη από την αρχαιότητα ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε ως θεραπευτικό των πληγών και πιστεύεται ότι είναι ευεργητικό για τα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς.
Το τσάι του βουνού έχει πεπτικές , θερμαντικές, τονωτικές και αποτοξινωτικές ιδιότητες. Συνιστάται κατά των κρυολογημάτων, των ασθενειών του αναπνευστικού συστήματος και του ουροποιητικού συστήματος. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες βοηθούν ακόμη στην καταπολέμηση των παθήσεων των τριχοειδών αγγείων και της καρδιάς, χάρη στις λεγόμενες φλαβονοειδείς ουσίες που περιέχει. Τέλος, το αφέφημα με λεμόνι και μέλι είναι αντισηπτικό και μαλακώνει το λαιμό.

Τσουκνίδα
Το φυτό αυτό είναι γνωστό κυρίως για τον έντονο ερεθισμό που προκαλεί στο δέρμα μόλις την αγγίξει. Σύμφωνα με την παράδοση, τα στρατεύματα του Καίσαρα εισήγαγαν την ρωμαϊκή τσουκνίδα στη Βρετανία, γιατί νόμιζαν ότι θα χρειαζόταν να δέρνονται με τσουκνίδες για να κρατηθούν ζεστοί...
Οι τσουκνίδες φυτρώνουν παντού σε χέρσους τόπους. Οι τρυφερές τσουκνίδες είναι πολύ ωφέλιμες παρασκευασμένες σε πίτα: Τσουκνίδες ωμές μπαίνουν ανάμεσα στα φύλλα, αφού προηγουμένως συμπιεστούν. Η πίτα αυτή (στεγνόπιτα) αποτελεί ταυτόχρονα φαγητό και φάρμακο, καθώς συντελεί στην αποτοξίνωση του οργανισμού. Είναι εξάλλου γνωστό πως στην περίοδο της κατοχής αυτή η πίτα είχε βοηθήσει πολλές φτωχές οικογένειες να επιβιώσουν.
Οι τσουκνίδες είναι ωφέλιμες σε αυτούς που πάσχουν από οξεία και χρόνια νεφρίτιδα. Συνιστάται στους άρρωστους να πίνουν δυο - τρία ποτήρια ζωμό τσουκνίδας, ανάμεικτο με χυμό λεμονιού ημερησίως.
Εξαιρετικά ωφέλιμο είναι το αφέψημά της γαι όσους πάσχουν από ίκτερο, παθήσεις της χολής, έλκος του στομάχου, βρογχικές παθήσεις και χρόνιες διάρροιες. Η δυσκοιλιότητα υποχωρεί λίγες μέρες με την εφαρμογή της θεραπείας ενω εξίσου εξαιρετικά αποτετελέσματα σημειώνονται και σε ασθενείς με διαβήτη και αρθρίτιδα.
Ο χυμός της τσουκνίδας φημίζεται για τις αντιαναιμικές τους ιδιότητες.
Ως καλλυντικό συνιστάται μάσκα προσώπου για βαθύ καθαρισμό κανονικού δέρματος. Ακόμη ο ατμός της χρησιμοποιείται για βαθύ καθαρισμό του προσώπου.
Είναι, ακόμη ιδανική για κανονικά μαλλιά, στα οποία δίνει λάμψη και βελτιώνει την ανάπτυξή τους. Χρησιμοποιείστε το αφέψημα της τσουκνίδας στο ξέπλυμα των μαλλιών εναντίον της πιτυρίδας, της τριχόπτωσης και ως τονωτικό.

ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ & ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Η παχυσαρκία συνδέεται τόσο με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης νεοπλασμάτων όσο και με αυξημένη και σχετικά πρόωρη θνησιμότητα βάσει των αποτελεσμάτων μιας κλινικής μελέτης με 900000 ενήλικα άτομα, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο N Engl J Med (1).

Το ποσοστό θανάτων από νεοπλάσματα που αφορά παχύσαρκα ενήλικα άτομα είναι 14% στους άνδρες και 20% στις γυναίκες.
Οι βιολογικοί μηχανισμοί που ενοχοποιούνται για το φαινόμενο αυτό παραμένουν κατά πολύ άγνωστοι, αν και συζήτηση γίνεται τόσο για την παθογένεση του «μεταβολικού συνδρόμου» όσο και για τη δράση της DNA polymerase στα παχύσαρκα άτομα. (1-4)

Η παχυσαρκία αποτελεί σήμερα στις λεγόμενες «δυτικές κοινωνίες» ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά, ιατρικά και ασφαλιστικά προβλήματα. Ένας στους τέσσερις στις ΗΠΑ και ένας στους 3 στην Ευρώπη είναι παχύσαρκος. (4)
Η παχυσαρκία μετράται και τεκμηριώνεται με το Δείκτη Σωματικής Μάζας :

	Σωματικό Βάρος σε κιλά
Δείκτης Σωματικής Μάζας =	------------------------------------	= Φυσιολογική Τιμή 20-25
	Ύψος σε μέτρα στο τετράγωνο

Τιμές του δείκτη σωματικής μάζας μεγαλύτερες από 30 αλλά μικρότερες από 40 δηλώνουν υπερβολικό βάρος, ενώ τιμές μεγαλύτερες από 40 τεκμηριώνουν παθολογική παχυσαρκία. (4)

Η παχυσαρκία συνδέεται άμεσα με καρδιαγγειακά νοσήματα, υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, δυσλιπιδαιμίες, θρομβοεμβολικά επεισόδια, χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα και νεοπλασματικές παθήσεις. (1-4)

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ: Το μεταβολικό σύνδρομο είναι ένα περίπλοκο σύνδρομο με απλή αιτιολογία : Λανθασμένη διατροφή και έλλειψη σωματικής άσκησης είναι οι δυο πιο βασικές αιτίες. Το αποτέλεσμα ή τίμημα αυτών είναι : (4)

1. Παχυσαρκία
2. Σακχαρώδης Διαβήτης
3. Αύξηση των τριγλυκεριδίων
4. Μείωση της HDL χοληστερόλης
5. Αύξηση της αρτηριακής πίεσης
6. Προδιάθεση για θρομβώσεις και εμβολές
7. Προδιάθεση για χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις
8. Ενδοκρινολογικές παθήσεις με ορμονικές δυσλειτουργίες (π.χ. πολυκυστικές ωοθήκες, κ.α.)
9. Κατάθλιψη
10. Πρόωρος θάνατος

Στο μεταβολικό σύνδρομο παρουσιάζεται αντοχή στην ινσουλίνη και κατά συνέπεια υπερινσουλιναιμία, φαινόμενα που εμπλέκονται στη συνέχεια στη δημιουργία αθηρωματικών πλακών.
Οι δυσλιπιδαιμίες που εμφανίζονται στα παχύσαρκα άτομα χαρακτηρίζονται από υψηλή ολική χοληστερόλη και αυξημένα τριγλυκερίδια με χαμηλή τιμή της HDL. Αν και η LDL φαίνεται να παραμένει σε σχεδόν φυσιολογικά επίπεδα, μικρά LDL αθηρωματογενή σωματίδια αυξάνονται επικίνδυνα.
Επιπλέον υπερπαράγεται VLD-Λιποπρωτεϊνη πλούσια σε τριγλυκερίδια στο ήπαρ, με σύγχρονη λιπολυτική δράση των λιποκυττάρων, η οποία ευαισθητοποιεί μηχανισμούς παραγωγής VLDL σωματιδίων δημιουργώντας έναν «μεταβολικό φαύλο κύκλο» με αυξημένη γλυκονεογένεση και μειωμένη ινσουλινική δράση. Η αντοχή στην ινσουλίνη μειώνει και τη δραστικότητα της λιποπρωτεϊνικής λιπάσης, δηλαδή του ενζύμου που μετατρέπει τα πλούσια σε τριγλυκερίδια χυλομικρόνια σε HDL και την VLDL σε LDL.
Μέσα σ' αυτή τη διαδικασία απελευθερώνονται λιποπρωτεϊνικές λιπάσες και αναστολείς του PAI-1 (type 1 plasminogen activator inhibitor), παράγοντας νέκρωσης όγκου-α (TNF-α) και ιντερλευκίνη-6 (IL-6). Οι TNF-α και η IL-6 είναι αναστολείς του υποδοχέα της ινσουλίνης και έτσι παρεμποδίζουν τη δράση της. (3,4)

Ο PAI-1 με τη σειρά του αναστέλλει τη δράση του ενζύμου που μετατρέπει το plasminogen σε plasmin, το οποίο διαλύει τα ινικά (fibrin polymers) στοιχεία των θρόμβων. Υψηλές τιμές λοιπόν του PAI-1 συνοδεύονται με θρομβοεμβολικά επεισόδια. (4)

Η C-αντιδρώσα πρωτεϊνη (CRP) γνωστός δείκτης φλεγμονής απαντάται πολύ συχνά σε αυξημένη τιμή στα παχύσαρκα άτομα. (3)

Μέσα σ' αυτόν τον μεταβολικό φαύλο κύκλο γεννιέται και το ερώτημα αν και κατά πόσον ενοχοποιούνται οι ίδιοι αιτιολογικοί παράγοντες και στην αυξημένη καρκινογένεση στα παχύσαρκα άτομα. (3,4)
Συζητάται και η υπόθεση (2), ότι η παχυσαρκία είναι συνδεδεμένη με συνολικά μεγαλύτερο αριθμό κυττάρων και κατ' επέκταση με μεγαλύτερη συχνότητα μιτωτικών φαινομένων. Εδώ εμπλέκεται το ένζυμο DNA polymerase, το οποίο μπορεί να ευαισθητοποιηθεί από υπερβολική χρόνια χορήγηση θερμίδων ή μέσω παραγόντων όπως ο Insulin-like growth factor 1, ή και σε επίπεδο κυτταρο-κυτταρικής επικοινωνίας μέσω κυτταροκινών, αλλά και ίσως σε έλλειψη αντιοξειδωτικών ουσιών.

ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ: Η κλινική μελέτη της E.E. Calle (1) συμπεριέλαβε πάνω από 900 000 ενήλικα άτομα (>50 ετών), τα οποία δεν είχαν κάποια νόσο το 1982, δηλαδή στο ξεκίνημα της μελέτης. 57 145 άτομα πέθαναν από κάποια νεοπλασματική νόσο στα 16 χρόνια παρακολούθησης. Συγκρινόμενα τα παχύσαρκα άτομα (>40 Δείκτης Σωματικής Μάζας) με αυτά που είχαν φυσιολογικό δείκτη, η θνησιμότητα ήταν 52% υψηλότερη στους παχύσαρκους άνδρες και 62% υψηλότερη στις παχύσαρκες γυναίκες.

Στους παχύσαρκους άνδρες τα συχνότερα νεοπλάσματα ήταν:

1. Οισοφάγου
2. Στομάχου
3. Παχέος εντέρου
4. Ήπατος
5. Χοληδ.κύστης
6. Παγκρέατος
7. Προστάτη
8.Νεφρού

Συχνότερη καταγράφηκε επίσης η συχνότητα NH-Λεμφωμάτων, πολλαπλού μυελώματος και λευχαιμίας

Στις παχύσαρκες γυναίκες τα συχνότερα νεοπλάσματα ήταν:

1. Παχέος εντέρου
2. Ήπατος
3. Χοληδ.κύστης
4. Παγκρέατος
5. Μαστού
6. Τραχήλου μήτρας
7. Ενδομητρίου
8. Νεφρού

και στις γυναίκες καταγράφηκε συχνότερη εμφάνιση NH-λεμφωμάτων και πολλαπ. Μυελώματος

ΑΝΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΟΣ:

Η ικανότητα αναγνώρισης, διάγνωσης και αντιμετώπισης της παχυσαρκίας πρώιμα είναι η απάντηση σ' αυτό το κοινωνικό, ιατρικό και ασφαλιστικό πρόβλημα.
Τρόποι αντιμετώπισης, πέρα από τη διαφοροποίηση του τρόπου ζωής, δεν έχουν φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα। Ιατρική και διαιτολογική αντιμετώπιση με φαρμακοθεραπεία και ψυχοθεραπεία απαιτεί την απόλυτη συνεργασία του ασθενούς. Χειρουργικές επεμβάσεις με σμίκρυνση στομάχου, ή τοποθέτηση δακτυλίου κοκ δεν αναγνωρισθεί ως θεραπεία 1ης επιλογής και ως εκ τούτου θα έπρεπε να παραμένουν η τελευταία λύση. Σύμφωνα με την μελέτη της E.E. Calle, 90 000 θάνατοι από νεοπλασματικές νόσους θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί , αν ο ενήλικος πληθυσμός διατηρούσε ένα δείκτη σωματικής μάζας ίσο και μικρότερο από 25.

(Πηγή: iator.gr)

* Ιπποφαές

Τιθύμαλλος ή ευφόβιον: οι γιατροί χρησιμοποιούσαν τον καρπό και τον χυμό του σαν καθαρτικό και εμετικό. Στις κοιλότητες του δοντιού, πραΰνει τους πόνους, θεραπεύει τα συρίγγια, τις γάγγραινες, τις κρεατοελιές. Ο Θεόφραστος ονομάζει τον οπόν του τιθυμάλλου ιπποφαές.
Θεωρείται ευεργετικό για νοσήματα που σχετίζονται αιτιολογικά με ελεύθερες ρίζες και οξείδωση λιπών.

Aγγειοπάθειες

Αλκοολική ή μη κίρρωση ήπατος

Aμφιβληστροειδοπάθεια

Aρθρίτιδα

Αρτηριοσκλήρυνση

Aυτοάνοσα νοσήματα

Γεροντική άνοια

Διαβήτης

Ελονοσία

Έμφραγμα μυοκαρδίου

Καταρράκτης

Λιποφουσκίνωση νευρώνων (v. Batten)

Νόσος Alzheimer

Νόσος Parkinson

Πνευμονικό εμφύσημα

Πρόωρη γήρανση

Σκλήρυνση κατά πλάκας

* Χλωρέλλα

Η Χλωρέλλα κοινή ανήκει στους παλαιότερους οργανισμούς του πλανήτη. Η εμφάνισή τους χρονολογείται πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Η μικροάλγη Χλωρέλλα κοινή έγινε ευρέως γνωστή όταν χρησιμοποιήθηκε σε βασικές εξετάσεις φωτοσύνθεσης στις αρχές του 20ου αιώνα. Σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο ευρέως μελετημένους οργανισμούς, έχοντας αποτελέσει υπεράριθμες φορές αντικείμενο έρευνας. Πρόκειται για μια μικροάλγη του γλυκού νερού. Είναι κυκλικής μορφής και έχει μέγεθος 0,005 - 0,010 mm.

Το 1940 επιστήμονες στις δυτικές βιομηχανικές χώρες προσπάθησαν να την παράγουν λόγω της μεγάλης της θρεπτικής αξίας. Όλες οι απόπειρες απέτυχαν, λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής.

Η Χλωρέλλα κοινή έχει την υψηλότερη περιεκτικότητα χλωροφύλλης. Δεν υπάρχει άλλος φυτικός οργανισμός στον πλανήτη μας που να εμπεριέχει μεγαλύτερες ποσοστώσεις χλωροφύλλης.

Η Χλωρέλλα κοινή κατέχει υψηλά επίπεδα απορροφητικότητας λόγω της κυτταρικής της δομής. Αποτελείται από Σελλουλόζη και είναι εξαιρετικά δύσπεπτη. Βοηθάει στην αποβολή των βαρέων μετάλλων από τον οργανισμό.
Πλούσια πηγή θρεπτικών ουσιών, πολύ χρήσιμη για την συμπλήρωση της διατροφής και σε άτομα που δεν τρώνε αρκετά λαχανικά και φρούτα. Βοηθά και υποστηρίζει την υγεία: του ανοσοποιητικού, του πεπτικού, των λειτουργιών του εντέρου και την ανάπτυξη και επιδιόρθωση των ιστών. Βοηθά στην αποτοξίνωση.
Εάν ακολουθείται πρόγραμμα αποτοξίνωσης συνιστάται να λαμβάνεται με άδειο στομάχι. Πλούσια σε πρωτεΐνες περιέχει επίσης βιταμίνες, ειδικά Β12, μέταλλα, βήτα καροτίνη, άλφα λιποικό οξύ, χλωροφύλλη, RNA και DNA. Επίσης προάγει την ανάπτυξη φιλικών βακτηριδίων και παρέχει αντιοξειδωτική προστασία.

* Τα φάρμακα του Ιπποκράτη

Ανθελμινθικά

Άγνος, κεδρέλαιο, κρόμμυα, κ. ά.

Αποχρεμπτικά

Διάφορα χειλανθή, λιβανωτός, σμύρνα, χαλβάνη, βήχιον, τρίφυλλον, κ.ά.

Γαργαρίσματα, εισπνοές

Ορίγανον, θύμβρα, πήγανον, άνισον, μύρρα, ρους, κ.ά.

Δερματικά

Γλίσχρασμα κριθής, ρίζα και σπέρματα κράμβης, χυμός σεύτλου, ρίζα ελατηρίου, λάπαθο άγριο, αλκυόνειο.

Διαιτητικά καθαρτικά

Λινόζωστις, κράμβη, σκόροδο, πράσο, κρόμμυο, σέλινο, γλήχων, ορίγανον, καλαμίνθη, θύμβρα, θύμος, εύζωμον, σκολοπένδριον, κ. ά.

Διουρητικά

Σκόροδον, κρόμμυον, πράσον, πετροσέλινο, κρίθμον, βούπρηστις (ζωική δρόγη, πιθανόν ανάλογη των κανθαρίδων.

Εμετικά

Σκαμμωνία, θαψία, ύσσωπος, σκόρδον, κ.ά.

Επί γυναικολογικών νόσων

Μάραθο, κύμινο, άνισο, γλήχων, μύρρα, κρόκος, ακτή, μίνθη, πετροσέλινο, ελελίφασκος, χαμαίμηλο, κιννάμωμο, κασσία, κορίαννον κ.ά.

Επί μητρικών νόσων

Μελάνθιο, ψευδομελάνθιο (τα εργότια της ερυσιβώδους όλυρας).

Εφιδρωτικά

Τρίφυλλον, χυμός σιλφίου.

Ιατρικά καθαρτικά

Μέλας ελλέβορος, λευκός ελλέβορος, ευφόρβιες, τιθύμαλλος, ιπποφαές, πέπλος, κυπαρυσσία, σίλφιο, κνέστρον, κνέωρον, κνίκος, κολοκυνθίς αγρία, κ.ά.

Καυστικά

Ελλέβορος, ελατήριο, χυμός συκής, ευάνθεμον, χαμαιλέων μέλας.

Οφθαλμικά

Μύρρα, κρόκος, έβενος, όπιο, ανεμώνη, αίγειρος (Populus nigra L.). Ως έκδοχον χρησιμοποιείτο το νέτωπον (πικραμυγδαλέλαιο).

Πταρμικά

Ελλέβορος, βέρατρον, σίλφιον, πέπερι, κρόμμυα, σκίλλα.

Σε αιματεμέσεις

Τορδύλιο, σήσαμον

Σε διαρκείς εμέτους

Βασιλικός

Στυπτικά

Κηκίδες (οι καρποί της βελανιδιάς), μυρίκη, κέδρος, πίτυς (πεύκο), νάρθηξ, πολύκνημον.

Στυπτικά εντερικού σωλήνος

Μήκων, σίδια (ο φλοιός από τα ρόδια), μέσπιλα, κυδώνια, λίνον, ερυδρόδανον , κορίαννον.

Τραυματικά

Κόμμι, κηρόπισσος, ρητίνη, λιβανωτός, μύρρα, ρητίνη τερμινθίνη, μαστίχα.

Τριχαυξητικά

Κύμινο, ομφάκιο (χυμός από άωρα σταφύλια).

Ψηκτικά

Τεύτλον, σέλινο, βάτος, ράμνος.

Αλφαβητικός Κατάλογων Βοτάνων με τις αντίστοιχες χρησιμότητες

Αγριάδα: Πέτρες Νεφρών, Προστάτης, Αρθριτικά, Χολή

πολύ διουρητική

Αγριμόνιο: Ζαχαροδιαβήτης, Φαρυγγίτιδα, Ρευματισμοί

Αρθριτικά, πόνοι λαιμού, Διάρροια

Αγριο τριαντάφυλλο (Κυνόροδο): Χοληστερίνη,Ζάχαρο

άμυνα οργανισμού, περιέχει βιταμίνη C

Αλεξανδρινά φύλλα: Δυσκοιλιότητα

Αλθαία: Μαλακτική, Λαρυγγίτιδα, Φαρυγγίτιδα, Βήχας,

Δυσκοιλιότητα

Αλόη βέρα: Έκζεμα, Ζάχαρο, δυνάμωμα μαλλιών

Αρχαγγελική: τονωτική, αναιμία, ευστόμαχη, συκώτι,

εντερίτιδα, ρευματισμοί, αρθριτικά

Αχιλλέας: Αιμορροΐδες, Κιρσοί, Γρίπη, Άσθμα,

Λιποδιάλυση, Κυτταρίτιδα

Αψιθία (Πήλινο): Ζάχαρο, Παχυσαρκία, Διαταραχές

εμμήνων, Χωνευτική, (εμετοί)

Βαλεριάνα: Ηρεμιστική, Νεύρα, Αϋπνίες, Υστερία,

Νευρώσεις

Βάλσαμο (Σπαθόχορτο): στομαχόπονοι, ρευματισμοί,

πληγές και κρεατοελιές (λάδι με σπαθόχορτο)

Βασιλικός: Καλή μνήμη, πονοκεφάλοι, στομαχόπονοι

Βάτος: Ζαχαροδιαβήτης, Διάρροια, πέτρες στα Νεφρά,

Αρθριτικά, Ρευματισμοί

Γκίνσενγκ: αφροδισιακό, τονωτικό, δίνει μακροζωία

Γλυκάνισος: κολικοί μωρών, αεροφαγία, χώνεψη,

λιποδιάλυση, κοιλόπονοι

Γλυκόριζα: αντιφλεγμονώδες, βήχας, κρυολόγημα,

άσθμα, γαστρικά έλκη

Δάφνη: διαλύει τα άλατα του σώματος, για πυρετό

Δενδρολίβανο: ελιξίριο νεότητας, τριχόπτωση, πυτιρίδα,

καρδιά, συκώτι

Δίκταμο: στομαχοπαθήσεις, αφροδισιακό,

τονωτικό, ζάχαρο

Δυόσμος: Χοληστερίνη,Πίεση,Φτιάχνει το Στομάχι

μετά από εμετό

Εκουιζέτο: Προστάτης, Κυστίτιδα, Πέτρες στα Νεφρά, Ρευματικά

Ευκάλυπτος: Βήχας, Βρογχικά, Γρίπη, Άσθμα,

Αναπνευστικό, Βακτηριοκτόνο, Αντισηπτικό

Εχινατσέα: άμυνα οργανισμού, διεγερτικό του

ανοσιοποιητικού , αντιαλλεργικό

Ζαμπούκο: Κρυολόγημα, Συνάχι, Βρογχίτιδα,

Ρευματισμοί, Αρθριτικά, Άσθμα, Διουρητικό.

Θρούμπη: Τόνωση,Ενέργεια

Θυμάρι: Συκώτι, Τονωτικό, Χωνευτικό, Στομάχι,

Καρδιά, Ρευματισμοί, Τριχόπτωση

Ιβίσκος: Αγγειοδιασταλτικό, Κυκλοφοριακό, Ζάχαρο,

Παχυσαρκία, άμυνα οργανισμού, περιέχει βιταμίνη C

Καλαμπόκι (φούντα): πέτρες νεφρών, κύστη χολής,

ουρικό οξύ, προστάτης

Καλεντούλα: εμμηναγωγική, κατά εκζέματος και ακμής,

Κιρσοί, Έλκος στομάχου

Κάρδαμο/κακουλέ: αφαιρεί φακίδες και πανάδες,

καρδιοτονωτικό, περιέχει βιταμίνη C

Κουμαριά: Υπερτροφία του Προστάτη,Κυστίτιδα,

Διουριτική.

Κραταιγός: Αρρυθμίες,Ταχυπαλμίες,Αυπνία,

Καρδιοτονωτικό,Ρυθμίζει την Πίεση

Κρόκος Κοζάνης,Σαφράν: Τονωτικό,Αντικαρκινικό,.

Αντιθρομβωτικό, Αντιοξειδωτικό, Χοληστερίνη

Κύμινο: αεροφαγία, ορχίτιδα, χιονίστρες, δυσπεψία

Κυνόροδο (Αγριο τριαντάφυλλο):Χοληστερίνη, Ζάχαρο,

άμυνα οργανισμού, περιέχει βιταμίνη C

Κυπαρισσάκι: προστάτης, κυστίτιδα, πέτρες νεφρών,

ζάχαρο, διουρητικό

Λεβάντα: Παυσίπονο, Καρδιά, Πονοκέφαλοι, Ίλιγγοι.

Ημικρανίες, Αϋπνίες, Σκοροαπωθητικό

Λιναρόσπορος: Βήχας, Βρογχικά, Δυσκοιλιότητα,

Ίκτερος, Αιμορροΐδες, Πέτρες Χολής

Λουίζα: αδυνάτισμα, αέρια εντέρου, δυσκοιλιότητα,

τυμπανισμοί, καλή διάθεση, Ουρικό οξύ

Λυκίσκος (Ρώσσικη μαγιά): Ζάχαρο, Χοληστερίνη,

Πίεση,Ηρεμιστικό, Αναφροδισιακό

Μαντζουράνα: Στομαχόπονοι, Αέρια, Αϋπνίες, Άγχος,

Κοιλόπονος

Μάραθο: πέτρες νεφρών, αδυνάτισμα, λιποδιαλύτης

Μαστίχα Χίου: Ζάχαρο, Χοληστερίνη, Τριγλυκερίδια,

Διουρητική, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική

Μελισσόχορτο: ηρεμιστικό, αϋπνίες, διαλύει ουρικό οξύ,

ταχυκαρδίες, υπέρταση

Μέντα: στομαχικές διαταραχές, γρίπη, ξηρόβηχα

Μολόχα: μαλακτική για το λαιμό, βήχα, λαρυγγίτιδα,

φαρυγγίτιδα, γαστρίτιδα, άσθμα

Πασιφλώρα: Ηρεμιστική, Αϋπνίες, Στρες, νεύρα,

Υποτασικό

Πικρόξυλο: Ζάχαρο, Χοληστερίνη

Πιπερόριζα: τονωτική, αφροδισιακή

Πλάτανος: Υπερτροφία Προστάτη,Πέτρα στα Νεφρά.

Πολυκόμπι: πέτρες νεφρών, προστάτη, κύστη, ζάχαρο,

αιμορροΐδες, σκώλικες εντέρου

Πολυτρίχι: βρογχίτιδες, τραχειίτιδες, κρυολόγημα,

φλεγμονές ουρικών οδών, άσθμα

Πράσινο τσάι Κίνας: χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, χολή

συκώτι, καρκίνο στομάχου, Βιταμίνες Ε, C, B1, B12

Σαλέπι: πονόλαιμο, γρίπη

Σαμπούκο: γρίπη, φαρυγγίτιδα, κρυολόγημα, βρογχικά,

αλλέργικό άσθμα, βήχα

Σαπουνόχορτο: χολαγωγικό, καθαρτικό, έκζεμα,

δερματίτιδα, νεφρά

Σαφράν, Κρόκος Κοζάνης: Τονωτικό,Αντικαρκινικό

Αντιθρομβωτικό,Αντιοξειδωτικό, Χοληστερίνη.

Σημύδα: Κυτταρίτιδα,Διουρητική,Διαλύει το

Ουρικό Οξύ και την Ουρία.

Σιναμική (Αλεξάνδρειας)( φύλλα): Δυσκοιλιότητα

Σινάπι: βρογχίτιδα, ρευματισμοί, πλευρίτιδα,

νευραλγίες, καρδιά

Σκορπιδόχορτο: πέτρες νεφρών, προστάτη, κυστήτιδα

Σοφία της φύσης: ζάχαρο, χοληστερίνη, τριγλυκερίδια,

καρδιά, συκώτι, ηρεμία, άμυνα οργανισμού, Νεφρά κ.α.

Σπαθόχορτο (Βάλσαμο): στομαχόπονοι, ρευματισμοί,

πληγές και κρεατοελιές (λάδι με σπαθόχορτο)

Τανατσέτο: παράσιτα, χαλαρώνει αιμοφόρα αγγεία,

ανακουφίζει πόνους περιόδου

Ταραξάκο: Ίκτερος, Ρευματισμοί, Αιμοροίδες,

Ζαχαροδιαβήτης, Χοληστερίνη, Συκώτι

Τίλιο (Φλαμούρι): Πέτρες Νεφρών, Αυπνία, Βήχας

Ημικρανίες, Ηρεμιστικό, Θερμαντικό, Διουριτικό.

Τσάι βουνού: θερμαντικό, γρίπη, βήχα, ηρεμιστικό,

αυπνίες, αναιμία

Τσουκνίδα: αιμοκαθαρτικό, συκώτι, πέτρες νεφρών,

διαλύει ουρικό οξύ, αφροδισιακό, περιέχει βιταμίνες A,

B, C και μέταλλα

Ύσσωπος (Λαγοκημηθιά): ζάχαρο, άσθμα, χοληστερίνη

, βρογχικά, υπέρταση

Φασκόμηλο: Ζάχαρο, Υπόταση, Αναιμία, Δυναμωτικό,

Στομάχι, Μυικοί πόνοι, Γρίπη, Τονωτικό Νευρικού

συστήματος, Τριχόπτωση

Χαμομήλι: Αντισηπτικό για τα μάτια και όχι μόνο,

Ηρεμιστικό, Αϋπνίες, Χωνευτικό, Διουρητικό,

Ρευματισμοί, Παχυσαρκία, Αντιφλογιστικό

* Εγκέφαλος

Ο εγκέφαλός μας είναι ένα σύνολο νευρικών κυττάρων που ονομάζονται νευρώνες και η λειτουργία τους συνίσταται στη μετάδοση από το ένα κύτταρο στο άλλο ενός χημικού σήματος-διέγερσης (νευροδιαβιβαστικές ουσίες) που μετατρέπεται από το κύτταρο-δέκτη σε ηλεκτρική εκφόρτιση. Για την ολοκλήρωση και της πιο απλής ακόμη ενέργειας κινητοποιείται ένα σύνολο νευρώνων που διαδοχικά διεγείρει ηλεκτρικά ο ένας τον άλλον, καταλήγοντας στην εκπλήρωση της ενέργειας, κινητικής και όχι μόνον. Για να παραστήσουμε γραφικά αυτές τις δραστηριότητες, συνήθως χρησιμοποιούμε σχήματα γραμμών – καλωδίωσης από τον έναν νευρώνα στον άλλον, μέχρι το όργανο-στόχο που θα εκπληρώσει την τελική ενέργεια. Αυτή η στοιχειώδης περιγραφή στερείται βέβαια των πληροφοριών για την πολλαπλότητα των ταυτόχρονων διαδικασιών που συμβαίνουν στο νευρικό σύστημα, κάνοντας κάθε απλή ενέργεια να γίνεται το αποτέλεσμα μιας πολύπλοκης και πολύπλευρης διαδικασίας, όπου συμμετέχουν πολλά κέντρα, «ευοδώνοντας», αναστέλλοντας, καταχωρώντας κλπ κλπ. Στην πραγματικότητα κάθε διέγερση νευρώνα, πέρα από την κύρια καλωδιακή διαδρομή-στόχο, παράγει περίσσεια διεγέρσεων σε πολλούς άλλους γειτονικούς νευρώνες. Παράλληλα με τα προαναφερθέντα «σκόπιμα» και προβλέψιμα κυκλώματα, πάντα παράγονται και «άσκοπες» διεγέρσεις, που αθροιστικά έχουν παράπλευρα αποτελέσματα και επιπτώσεις. Ενας τυπικός νευρώνας σχηματίζει 1000-10000 συνάψεις και δέχεται πληροφορίες από 1000 ακόμη νευρώνες. Κάθε νευρώνας, για να «πυροδοτηθεί» ολοκληρώνει με ποικίλους και μοναδικούς συνδυασμούς το αποτέλεσμα περίπου χιλίων πυροδοτήσεων που συνέβησαν σε άλλους 1000 νευρώνες.
Τα νευρικά αυτά κύτταρα είναι οργανωμένα και διαφοροποιημένα έτσι ώστε να ομαδοποιούνται σε ανατομικά σαφώς ξεχωριστά μέρη-όργανα, αλλά και σε μικροσκοπικό επίπεδο σαν διαφορετικά, ανάλογα με τη λειτουργία τους. Αδρά και ενδεικτικά να αναφέρουμε τα δύο διακριτά ημισφαίρια που ενώνονται με τις ίνες του μεσολοβίου, την παρεγκεφαλίδα και τον προμήκη μυελό, τον θάλαμο και υποθάλαμο, τον ιππόκαμπο και την υπόφυση (ένα μικροσκοπικό όργανο- αρχηγείο του ορμονικού μας συστήματος που κάποτε θεωρήθηκε … έδρα της ψυχής… )

* Σκόρδο

Το σκόρδο είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων και αναφέρεται ότι στην Ελλάδα της τότε εποχής θεωρούνταν πανάκεια. Απαντάται σε όλο τον κόσμο και ανήκει στην οικογένεια Lilliaceace. Είναι το τέταρτο σε πωλήσεις βότανο στις Ηνωμένες Πολιτείες και έχουν δημοσιευτεί περισσότερες από 1.000 επιστημονικές μελέτες τα τελευταία 20 χρόνια σχετικά με τις θεραπευτικές του ιδιότητες.

Οι κυριότερες χρήσεις του σκόρδου αφορούν στη μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων του αίματος, καθώς και στη χρήση του ως αντιβιοτικό. Το σκόρδο προτού θρυμματισθεί περιέχει το αμινοξύ αλίνη, η οποία μετά το θρυμματισμό της σκελίδας μετατρέπεται σε αλισίνη, η οποία ευθύνεται τόσο για την χαρακτηριστική του μυρωδιά και η οποία φαίνεται να εμπλέκεται σε διάφορους μηχανισμούς, που τελικά οδηγούν στις προαναφερθείσες ιδιότητες.

Δεν έχουν παρατηρηθεί παρενέργειες σε υγιή άτομα που καταναλώνουν μέτριες ποσότητες σκόρδου. Η πρόσληψη πέντε ή περισσότερων σκελίδων σκόρδου ημερησίως μπορεί να προκαλέσει φουσκώματα ή καούρα. Άλλες παρενέργειες από την κατανάλωση σκόρδου είναι διάφορες αλλεργικές αντιδράσεις, όπως δερματίτιδες και γαστρεντερικές διαταραχές. Σε περιπτώσεις που ένας ασθενής λαμβάνει ασπιρίνη ή άλλα αντιπηκτικά φάρμακα, η κατανάλωση σκόρδου θα πρέπει να γίνεται με προσοχή και μέτρο εξαιτίας των αντιπηκτικών του ιδιοτήτων.

* Κανέλλα

Η κανέλλα εξαιτίας του έντονου αρώματός της, χρησιμοποιείται στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική για το λόγο αυτό. Τα 'ξυλάκια' κανέλλας μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πληθώρα συνταγών και να προσδώσουν σε αυτές ιδιαίτερη γεύση, γεγονός που μπορεί να αποτρέψει από τη χρήση μεγάλης ποσότητας άλλων συστατικών που προσδίσουν επιπλέον θερμίδες. Επιπλέον, ζεσταίνοντας την κανέλλα μπορεί να παρασκευαστεί αφέψημα, το οποίο δρα κατά των πόνων της περιόδου. Τέλος, σε πονόδοντο συνίστανται οι πλύσεις για την άμβλυνση του πόνου.

* Μαϊντανός

Τα φύλλα, η ρίζα (σε αποξηραμένη μορφή) και οι καρποί του μαϊντανού μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή αφεψήματος. Έχει διουρητική δράση και προκαλέι εμμηνοροή. Δεν θα πρέπει να καταναλώνεται από γυναίκες που διανύουν περίοδο εγκυμοσύνης. Έχει δράση επίσης ενάντια σε σπασμούς, φουσκώματα και κρύωμα.

* Κινέζικη Ιατρική

Από τον 5ο αιώνα π.Χ. στην Κίνα θεωρείται ότι εμφανίζονται οργανωμένες θεραπευτικές τεχνικές, όπως ο Βελονοθεραπεία, η Μοξοθεραπεία, το Μασάζ, τα Αφεψήματα Βοτάνων και την εφαρμογή Θερμών Επιθεμάτων. Η Ιατρική συστηματικοποιείται και εμφανίζονται τα πρώτα συγγράμματα Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής. Μεταξύ αυτών, εξέχουσα θέση καταλαμβάνει το Νέι Κινγκ Σο Ουέν. Το κείμενο έχει τη μορφή φιλοσοφικού διαλόγου μεταξύ του Κίτρινου Αυτοκράτορα και του υπουργού του Chi Pai. Μέσα από τον διάλογο, τίθεται το φιλοσοφικό υπόστρωμα της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής. Περιγράφονται οι θεωρίες του Γιν-Γιανγκ και των Πέντε Στοιχείων, οι Μεσημβρινοί, η Ζωτική Ενέργεια (Τσι), το Αίμα και τα Σωματικά Υγρά, τα πέντε συναισθήματα και οι εξι εξωγενείς παράγοντες και θεωρούνται ουσιώδεις γνώσεις της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής, ενώ ο Βελονισμός και η Μοξοθεραπεία αποτελούν τις κύριες θεραπευτικές μεθόδους. Επίσης περιγράφεται η φυσιολογία και η παθολογία του ανθρώπινου σώματος, οι βασικές διαγνωστικές τεχνικές και οι μέθοδοι πρόληψης και θεραπείας των ασθενειών.
Αργότερα συνδυάζεται ο Βελονισμός με την Μοξοθεραπεία και την Βοτανοθεραπεία. Τον 3^ο-5^ο μΧ αιώνα περιγράφονται τα 349 σημεία και οι πρώτοι άτλαντες των Μεσημβρινών και των σημείων Βελονισμού. Στους επόμενους αιώνες υπάρχει εξέλιξη. Συγγράφονται νέα βιβλία και κατασκευάζονται οι πρώτοι άτλαντες τριών όψεων (πρόσθια - οπίσθια - πλάγια), που διατηρούνται ως σήμερα. Εμφανίζονται μονογραφίες για τη θεραπεία συγκεκριμένων παθήσεων με Βελονισμό και Μόξα. Αναπτύσσονται νέες απόψεις για το χειρισμό των βελονών, χρησιμοποιείται ο θερμοκαυτηριασμός με τα "πούρα" της μόξας, καταγράφονται για πρώτη φορά σημεία βελονισμού έξω από τα όρια των Μεσημβρινών, ενώ στοιχεία του Βελονισμού κάνουν την εμφάνισή τους και στην Ευρώπη.

Στον 20^ο αιώνα, αρχίζει επίσημα η βασική έρευνα στο Βελονισμό, με τους όρους και τις προϋποθέσεις που θέτει η "Δυτική" Ιατρική Επιστήμη. Αρχίζει η προσπάθεια σύζευξης της παράδοσης, με την σύγχρονη γνώση.

* Ayurveda

Είναι το πανάρχαιο Ινδικό σύστημα ιατρικής που περιλαμβάνει θέματα πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας των ασθενειών, αλλά ασχολείται παράλληλα και με όλη τη Δημιουργία και τη θέση που έχει ο Άνθρωπος μέσα της. Η λέξη Ayurveda, σημαίνει Ζωή και Γνώση και εμιλάει για την ίδια τη Ζωή, για την όλη Δημιουργία, για το πώς ξεκίνησε και φτιάχτηκε το Σύμπαν και ο Άνθρωπος. Αναφέρει στοιχεία από τη δημιουργία των πλανητών, της Γής, των πλασμάτων που ζούν στη θάλασσα , τη στεριά και τον αέρα (ζώα και φυτά), συνεχίζει με στοιχεία για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και την κατάσταση των τριών Επιπέδων Ύπαρξής τους, του υλικού τους σώματος, του νοητικού τους σώματος και της Εσώτερης Φύσης τους. Περιγράφει τις συνθήκες που επιδρούν στο περιβάλλον στο οποίο ζούν οι άνθρωποι και πως αυτό τους επηρεάζει.
Ασχολείται με το πώς αρρωσταίνουν οι άνθρωποι, και ένα μεγάλο μέρος των αγιουρβεδικών κειμένων αφιερώνεται στην Προληπτική Ιατρική, στο πώς δηλαδή τα άτομα δεν θα αρρωστήσουν, σεβόμενα και κυρίως αποδεχόμενα την Αληθινή τους Φύση και ζώντας σε αρμονία με το περιβάλλον τους. Υπάρχουν τεράστια κείμενα με διεξοδικές πληροφορίες για την πρόληψη όλων των γνωστών ασθενειών.
Και στο τέλος βέβαια, εάν κάτι δεν πάει καλά και εφ’ όσον εμφανιστούν οι διάφορες ασθένειες σε ποικίλες μορφές, περιγράφει και τρόπους για το πώς θα επέλθει η θεραπεία και η αποκατάσταση της Υγείας. Το όλο σύστημα σε αυτό το τελευταίο και θεραπευτικό του σκέλος, χωρίζεται σε οκτώ μέρη και το κάθε ένα από αυτά ασχολείται με έναν ξεχωριστό τομέα της θεραπευτικής τέχνης.
Οι τομείς που θα έλεγε κανείς ότι είναι οι "ιατρικές ειδικότητες" της εποχής εκείνης (παρά το γεγονός ότι όλοι οι Ιατροί γνώριζαν την Ιατρική στο σύνολό της), είναι οι εξής:
1.- SALYA: Χειρουργική, αντιμετώπιση ξένων σωμάτων,τραυματιολογία.
2.- SALAKYA: Οφθαλμολογία, ωτορινολαρυγγολογία, ασθένειες του προσώπου γενικότερα και οδοντιατρική.
3.- KAYA CIKITSΑ: Γενική παθολογία, ασθένειες όλου του σώματος.
4.- BHUTA VIDYA: Ψυχιατρική, νοητικές ασθένειες, νευρολογία.
5.- KAUMARA BHrTΥA: Γυναικολογία, μαιευτική, παιδιατρική.
6.- AGADA TANTRA: Τοξικολογία, αντιμετώπιση δηλητηριάσεων.
7.- RASAYANA TANTRA: Γενική ευημερία, διατήρηση καλής υγείας, ελιξήρια που παρατείνουν τη ζωή, γηριατρική.
8.- VAJIKARANA TANTRA: Αφροδισιολογία, ελιξήρια για τόνωση και αύξηση της ερωτικής ορμής.

* Ομοιοπαθητική

Είναι ένα ιατρικό θεραπευτικό σύστημα που ασχολείται με τον άνθρωπο σαν μία ενιαία ψυχική, διανοητική και σωματική ολότητα. Η βασική αρχή της Ομοιοπαθητικής είναι ο Νόμος των Ομοίων.
Η Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι ένα ολοκληρωμένο διαγνωστικό και θεραπευτικό σύστημα με απόλυτα καθορισμένους νόμους και αρχές και απευθύνεται σε κάθε οργανισμό που πάσχει, ανεξάρτητα από το νόσημά του. Θεραπεύει δηλαδή τον ασθενή σαν σύνολο και όχι μόνον τα επιμέρους συμπτώματά του. Αντιμετωπίζει πάντα τον οργανισμό σαν ένα ενιαίο ψυχοσωματικό σύνολο.
Οι πρώτες αρχές του συστήματος αυτού περιγράφονται στα πανάρχαια Αγιουρβεδικά κείμενα των Ινδιών από το 6,000 π.Χ. Ο Ιπποκράτης επίσης περιγράφει πολλές θεραπευτικές μεθόδους με Ομοιοπαθητική. Η σύγχρονη περίοδος της Ομοιοπαθητικής ξεκινάει στα τέλη του 18ου αιώνα από τον Γερμανό ιατρό Samuel Hahnemann ο οποίος παρουσιάζει εξαιρετικά δομημένες τις βασικές αρχές του συστήματος (κυρίως στα έργα του' Όργανον' και 'Materia Medica') και ολοκληρώνεται με την σε βάθος ανάλυση του James T. Kent στις αρχές του 20ου αιώνα. Κορυφαία μορφή σήμερα στον κόσμο είναι ο Έλληνας ομοιοπαθητικός Γιώργος Βυθούλκας, που τιμήθηκε μάλιστα με το 'Εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ' το 1997.

* Πικροδάφνη

Η πικροδάφνη είναι δηλητηριώδες φυτό. Όλα τα μέρη του φυτού είναι δηλητηριώδη εάν καταποθούν. Τα δραστικά συστατικά του εξάγονται από τα φύλλα. Έχουν γίνει αναφορές για δηλητηριάσεις ή θανάτους από λήψη πικροδάφνης, τσάι από φύλλα πικροδάφνης και για κάποια εκχυλίσματά της. Ακόμα και μία μικρή ποσότητα πικροδάφνης μπορεί να είναι θανατηφόρα προκαλώντας αναπνευστική παράλυση και καρδιακό επεισόδιο. Ένα από τα συστατικά της πικροδάφνης που έχει επικίνδυνες συνέπειες για την καρδιά είναι η ολεανδρίνη.

Ακόμα και οι αναθυμιάσεις από το κάψιμο της πικροδάφνης είναι επικίνδυνες γι' αυτό τα κλαδιά της δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται σαν καυσόξυλα.

Αν και αυτό το φυτό είναι δηλητηριώδες, παράγωγα πικροδάφνης έχουν χρησιμοποιηθεί για αιώνες σαν βότανα. Ιστορικές αναφορές δείχνουν ότι οι Μεσοποτάμιοι, τον 15ο αιώνα μ.Χ., πίστευαν στις επουλωτικές-θεραπευτικές ιδιότητες της πικροδάφνης. Οι Βαβυλώνιοι χρησιμοποιούσαν ένα μίγμα από πικροδάφνη και γλυκόριζα (liquorice) για ν' αντιμετωπίσουν τον "κρασοπονοκέφαλο". Ο Πλίνιος, ο "πρεσβύτερος", ο γνωστός αρχαίος Έλλήνας συγγραφέας, έγραψε για την όψη της πικροδάφνης, όπως επίσης για τις δηλητηριώδεις και ευεργετικές ιδιότητές της. Αραβες επιστήμονες-γιατροί χρησιμοποίησαν πρώτοι την πικροδάφνη σαν θεραπευτικό ενάντια στον καρκίνο τον 8ο αιώνα μ.Χ

Σήμερα, δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία ότι η πικροδάφνη είναι αποτελεσματική στη αντιμετώπιση του καρκίνου ή οποιασδήποτε άλλης ασθένειας. Ωστόσο προάγεται όμως για χρήση. Αν και η πικροδάφνη είναι δηλητηριώδης, προπαρασκευασμένη με ισχυρή αραίωση έχει λανσαριστεί για την αντιμετώπιση μιας μεγάλης γκάμας καταστάσεων όπως κράμπες στους μύες, άσθμα, κάλους, εμμηνορροϊκούς πόνους, επιληψία, παράλυση, δερματικές παθήσεις, καρδιακά προβλήματα και καρκίνο. Χρησιμοποιείται επίσης στην λαϊκή ιατρική ως εντομοκτόνο.

Πηγές:
http://www.botanical-online.com/floradelfaangles.htm
http://sciweb.nybg.org/science2/Onlinexhibits/citrus.htm
http://www.cancer.org/docroot/ETO/content/ ETO_5_3X_Oleander_Leaf.asp?sitearea=ETO